Patron

15 listopada 2002 r. nasza szkoła otrzymała imię polskiego noblisty Henryka Sienkiewicza. Poniżej jest krótki życiorys tego wielkiego człowieka.

Henryk Sienkiewicz – polski powieściopisarz, nowelista, laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Urodził się 5 maja 1846 roku w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Był synem Józefa i Stefani Sienkiewicz z domu Cieciszowska. Naukę rozpoczął w warszawskim gimnazjum. Świadectwo dojrzałości otrzymuje w 1866 i za namową rodziców zdaje na wydział lekarski Szkoły Głównej w Warszawie, który porzucił i przeniósł się na wydział Filologiczno-Historyczny. Studiów jednak nie ukończył. W latach 70 ukazuje się w prasie jego powieść “Na marne”, z powodzeniem pisuje też felietony. Po ukazaniu się nowel „Hania” i „Stary sługa” Sienkiewicz udaje się w podróż po Ameryce Północnej. W 1881 powstaje nowela „Latarnik”. Kolejne lata okazują się przełomowe w życiu i twórczości Sienkiewicza, ukazuje się Trylogia, czyli „Ogniem i mieczem”, „Potop” i „Pan Wołodyjowski”. Powieści te przyniosły Sienkiewiczowi sławę i uznanie. Pod koniec XIX wieku powstaje „Quo Vadis”, a w roku 1900 „Krzyżacy”. Dzieła Sienkiewicza cieszą się sporą popularnością nie tylko w Polsce, ale i na świecie, tłumaczone są one na wiele języków. Jedną z przyczyn jego popularności był rozgłos jaki przyniosła Sienkiewiczowi nagroda Nobla, którą otrzymał w 1905 roku za całokształt twórczości. Wybuch wojny wpłynął na decyzję o opuszczeniu Polski i wyjazdu do Szwajcarii. Zmarł w Vevey 15 listopada 1916, gdzie go pochowano. Prochy sprowadzono dopiero w 1924 r.

Nowele	Powieści	Inne
Humoreski z teki Worszyły Hania Szkice węglem Za chlebem Janko Muzykant Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela Orso Bartek zwycięzca Sachem	Ogniem i mieczem Potop Pan Wołodyjowski Ta trzecia Bez dogmatu Rodzina Połanieckich Quo vadis Krzyżacy Na polu chwały Wiry W pustyni i w puszczy	Listy z podróży do Ameryki Listy z Afryki